Leuker dan TV kijken
Ze heeft net geplast en ik sta nog even in de tuin te kijken hoe ze rondloopt. Ze kijkt om zich heen, open en vrij en heel erg nieuwsgierig. Er dwarrelt een blaadje uit een boom naar beneden. Ze rent er naar toe en hapt in het blaadje. Verrast laat ze het weer vallen; je kunt het niet eten. Maar…., het ritselt wel heel erg leuk en dus pakt ze het weer op. Ze rent er mee over het terras, laat het vallen, pakt het weer op en weet zich zo gewoon een paar minuten intensief bezig te houden met niets anders dan een herfstblaadje, ik sta er bij en ik kijk er naar….en geniet. We lopen in het bos, vaste prik, elke dag samen met een paar vrienden en hun honden even lekker wandelen. Af en toe laat ik haar ook een stukje lopen. Ze struikelt bijna over haar eigen pootjes in haar haast ons bij te houden. Ze kijkt haar ogen uit, waar ben ik? Wat is dat? Ze rent naar een tak, ze struikelt over een dennenappeltje, ze sjeest vier keer door het zand want dat voelt aan haar pootjes héél anders aan, dat had ze nog niet gevoeld. Er ligt een boomstam(metje) over het pad en ze staat er naar te kijken, probeert het in te schatten en klautert er tegenaan. We schieten in de lach bij de verbazing in haar ogen als ze er net zo hard weer af kukelt. Ze houdt vol, neemt een aanloop, haakt haar nageltjes in de stam en schiet er overheen. Met een air van ‘zo die klus heb ik ook even geklaard’ kijkt ze rond en gaat op zoek naar het volgende avontuur. Maar ik vind het tijd voor weer even een stukje dragen, als ik haar haar gang laat gaan komt ze nooit aan haar rust. Ik knuffel haar even…..en geniet. Zullen we wel of niet naar die verjaardag? Nou, er zullen beslist veel kleine kindjes zijn, dus in het kader van de socialisatie gaan we toch, en met succes. De pup steelt de show en de jarige komt even op de tweede plaats. Ze laat zich niet gek maken door het luide kinderspel en laat zich van de ene schoot naar de andere tillen en nestelt zich gewoon steeds opnieuw met een vanzelfsprekendheid waar ik stil van word…..we genieten. Het begrip ‘je behoefte buiten doen’ begint langzaam te dagen, ze ontdekt elke dag weer nieuwe dingen en slurpt alle ervaringen op met een heerlijke onbevangenheid. Ze zit nog niet op commando en liggen evenmin, maar ‘hierkomen’ kan ze als de beste, ze loopt overal binnen een straal van een meter van mijn voeten en krijgt bijna een nekhernia van het vele omhoog kijken, hetgeen ik natuurlijk uitbundig op allerlei manieren beloon. Bij mijn vorige pups had ik altijd het idee (en vaak is het ook zo) dat men van mij een ‘perfecte pup’ verwacht, nu trek ik me niets van die druk aan omdat ik uit ervaring weet dat commando’s opvolgen zo jong nog helemaal niet belangrijk is. Snappen hoe de wereld in elkaar steekt des te meer en verder vooral weten dat ze voor álles wat fijn is en voor (bege-)leiding en veiligheid bij mij moet zijn. Ik heb de leukste en meest ontspannen puppy-periode ooit: ze is 11 weken en nog helemaal niet ’gehoorzaam’, maar ze is stapelgek op mij en ik op haar: we genieten!! Veronica van Ameijde